در سوگ ميراث دار ماندگار

نظرات اشعار مرحوم استاد اسفيايي ، حاجي سبزواري و تأثيرات لغوي مجمع البيان از شرح شيخ طوسي و … كيمي چندين اثر نوشت و مجلدي از فهرست نسخه هاي خطي آيت الله نوشت. كتابخانه مرعشي محمدحسن هيكل ، تحت نام ايران ، در اولين سالهاي پيروزي آتشفشان و انقلاب تعدادي نشريه (اديات) منتشر كرد.

سالها آيت الله مرعشي (ره) مسئول بخش خطي كتابخانه بود. گروهي از فهرست نويسان جوان كه يكي از برنامه هاي علمي بلند مدت ديگر را دارند.
يكي از به ياد ماندني ترين و به يادماندني ترين فعاليت هاي آيت الله مرعشي (ره) خريد حدود يك سوم نسخه هاي خطي خوب كتابخانه وي به همت ، تلاش و راهنمايي آن استاد فرزانه و واگذاري او به اين گنجينه بي نظير بود.
ساير تلاشها و فعاليتهاي اين جانشين اسلامي مانند كتابخانه مجلس شوراي اسلامي ، كتابخانه آستان قدس رضوي ، كتابخانه موزه كاخ گلستان و بسياري از نسخه هاي خطي كتابخانه هاي استانهاي مختلف كشور ، تجربه اين امر را داشتند. دانشمند بي نظير و هنرمند ، ارزيابي و دقت در سند آنها ظاهر شد.
همچنين با كمك اين محقق ، كتابهايي در زمينه ميراث تاريخي ، فقه ، اصول و علم امامان اطهر (عليه السلام) در استانهاي مسلمان هند ، چين ، ازبكستان و بحرين تأسيس شد. اسناد تاييد شده
استاد سيد محمد اسفيايي عمر خود را در خدمت حفظ ، مرمت و ترويج آثار گذشته گذراند.

خاطره انديشمندان – از راست: خانمها بابك افشار ، اميرحسين شرافت ، سيدعلي طباطبايي يزدي ، اسلام پناه ، شفيعي كدكني ، دهباشي ، سيد محمود مرعشي نجفي ، عسگر مهدوي ، ايرك افشار ، شهيدزاده ، ايرك پارسي نژاد ، دكتر. اسلامي و سيد محمد اسفيايي (كتابخانه آيت الله مرعشي نجفي ، دوشنبه ، 6 مرداد)

استاد در تبريز در خانواده اي برجسته و معنوي متولد شد.
آيت الله سيد اسماعيل اسفيايي شنبادي از شبستر يكي از شخصيت هاي علمي حوزه بود ، از طرفي در عرفان عملي و در مراحل زندگي و رفتار ، برخي ايالت در ميان بزرگان شهرت داشت. از دوره
او به حق يكي از صالحين بود. گفته مي شود وقتي خبر درگذشت وي به آيت الله العظمي اعلام شد ، اراكي گفت:
“اسفيايي ، يكي از آسفي ها بود” مرحوم اسفيايي يكي از “بكائون” هاي زمان خود ، با قلبي لطيف بود. وقتي بالاي منبر رفت ، در ابتداي صحبت خود آيه اي را خواند و گريه كرد و همه را به گريه انداخت. به خصوص آيات ملامت شده! همان شورشي با صداي بلند خواند و همه را زير و رو كرد.
وقتي براي نماز به مسجد مي آمد ، كمي قبل از شروع نماز در نوافيل توقف مي كرد و گريه و گريه آنها مسجد را پر مي كرد.
مرحوم استاد سيد محمد اسفايي در مورد پدرش گفت:
“مرحوم پدرم هميشه به خاطر سپرده مي شد و از او مراقبت مي شد و در عين حال ادعايي نداشت ، اما رفتار او به گونه اي بود كه هيچ كس دنياي او را نمي ديد.
به ياد دارم روزي در خانه اي تنها از او درباره دعاي كميل سوال كردم و پرسيدم آيا كسي مي تواند دعاي كميل را بخواند؟
او پاسخ داد: اگر خدا به كسي موفقيت دهد ، اين يك امر جدي است ، اما شما آن را نمي بينيد ، مي گويد:

مرحوم آيت الله اسفيا شاندآبادي

در اينجا نيز من ناراحت و ناراحت بودم و ديگر نمي توانستم س myالات خود را ادامه دهم. خود استاد فقيد اسفيايي مي گويد:
پدرم توجه ويژه اي به وضعيت و نادر بودن آثار علماي سابق داشت و نام سه نفر را به نام هاي “سيد بن طاووس ، شهيد تاني” و آيت الله “ميرزا جواد آقا ملكي تبريزي” نام برد. او در آغاز روزهاي گرم تابستان در شن روزه مي گرفت ، اندكي پس از افطار ، به مقبره باشكوه مرحوم ملكي آمد و براي او نجوا كرد.
اين روح و روان پدر بود كه چنين شخصيتي را از استاد ايجاد كرد ، و بدون شك او سفري را آغاز كرد كه از روح و روان پدر لذت مي برد ، اما ميراث نسخه هاي خطي بزرگ را نيز احيا مي كرد. در همه زمينه ها فراوان است و حتي شيعيان نيز خوشحال هستند.
من ترديدي ندارم كه دعاها و ويژگيهاي پدرش از يك سو و اقدامات انجام شده توسط استاد براي حفظ آثار وارثانش ، از سوي ديگر ، او را با همه موفقيتهاي ارزان قيمت خود به فردي برجسته تبديل كرد. طول عمر ، شخصيت ماندگار و آثار. برجسته و شايسته محافل علمي و كتابشناسي و حفاظت از ميراث باستاني.

من بارها با اين مرد متواضع در مناطق تهران و گوم ملاقات كرده ام و موفقيت خدمات پزشكي او را به ياد مي آورم زماني كه براي درمان و خدمات شمسي هفته اي دوبار به مدت 2 تا 5 سال به گم مي رفتم. فروتني مرا شگفت زده كرد
او شخصيتي والا و متواضع داشت و هميشه زبان خود را در دهان خود نگه مي داشت.
حريم خصوصي يكي از نكات برجسته او بود! و تا زماني كه استاد س askedالي نپرسيد ، سخني از او نشنيديد. او در ارائه كمك هاي علمي و مالي به ديگران و نيازمندان كوتاهي نكرد ، نزد بدهكاران نرفت و در اين باره صحبتي نكرد.
او در جامعه و محيط كار خود داراي اخلاقي برتر بود كه هيچ ناراحتي و اضطرابي ايجاد نمي كرد. او هميشه سعي مي كرد مديون بزرگان و مردم و ادبياتي باشد كه او را به چهره اي برجسته در جامعه تبديل كرده اند.
در يك جمله مي توان گفت كه او سعي مي كرد از امامان معصوم كه در رفتار و كردار خود جد بزرگي داشتند اطاعت كند و دستورات او را اجرا كند.
سرانجام ، پس از نزديك به هفت دهه زندگي درخشان و علمي ، خدمات گسترده اي انجام داد و در روز دوشنبه ، 7 سپتامبر ، با روح و جسم آرام رنج برد ، از غم و اندوه جهان فرار كرد و همه آنها را پر كرد. به روحش شاد ، يادش گرامي باد.