آخرين وضعيت پرويز دوائي در بيمارستان

به گزارش شفاف ، علي ميرزايي ، مديرعامل نگاه نو ، درباره آخرين وضعيت نويسنده ، مترجم و منتقد سينما كه سالها در پراگ (جمهوري چك) زندگي مي كرد ، اظهار داشت: سرش مجروح شده بود. او اكنون نمي تواند بنويسد ، اما خطر كاهش يافته و در حال بهبودي در بيمارستان است. در حال حاضر ، آنها سعي مي كنند راه رفتن او را عادي كنند.

پرويز دوايي در سال 1314 در تهران متولد شد. او فارغ التحصيل از دانشكده ادبيات دانشگاه تهران است و تسلط بر اين زبان باعث شده تا او مترجم مقالات مختلف سينمايي و متون گفت و گو براي دوبله فيلم ها باشد. او با مجلات مختلف فيلم همكاري داشته و به عنوان منتقد فيلم شناخته مي شود. از جمله مجلاتي كه دوايي با آنها همكاري مي كند مي توان به سپيد و سياه ، فردوسي ، رودكي ، روشنفكر و سينما و نگين اشاره كرد. وي آخرين مقاله خود را در سال 1974 در مجله “سفيد و سياه” با عنوان “خداحافظ رفقا” در حالي كه در ايران زندگي مي كرد نوشت و براي دوره آموزشي به چكسلواكي رفت و در پراگ ساكن شد. او همچنين به همراه پرويز كلانتري ، عباس كيارستمي ، اكبر صادقي ، نورالدين زرينكلك ، سيروس طاهباز و خسرو سينايي و مدتي نيز جشنواره فيلم كودك و نوجوان در 1950-1952.

“باغ” ، “بازگشت سوار” ، “پري سبز” ، “ايستگاه آبشار” ، “بلوار قلب هاي شكسته” ، “امشب در سينما ستاره” ، “درخت ارغواني” (نامه هاي پراگ) ، “چون باران مي بارد” ( نامه هايي از پراگ ، “روزي مي آيي” (نامه هايي از پراگ) و “شكرگزاري” (نامه هايي از پراگ) توسط پرويز دوايي نوشته شده است.

بهوميل همچنين صداي تنهايي و ني جادويي هرابال و چندين داستان ديگر ، فيلم هيچكاك فرانسوا تروفو ، پسر هاليوودي رابرت پريش و سرگيجه ساموئل اي را ترجمه كرده است. تيلور ، “استلا” ، جان دواتوگ ، 2001: اديسه فضايي توسط آرتور سي كلارك ، شامل “ذن در هنر نوشتن” ري بردبري و “تكنيك هاي فيلمنامه نويسي” يوجين ويل است.