شش درس ماندگار از مولود كعبه

آنها در مورد عظمت شخصيت اميرالمfulمنين علي عليه السلام و خصوصيات منحصر به فرد وي بيش از هر شخصيت ديگري گفتند و نوشتند و جاي تعجب است كه سرانجام همه آنها اعتراف كردند كه هيچ يك از آنها شناخته شده. او و نه توصيف نجيب ، هيچ كس نمي تواند.

با اين حال ، نبايد فراموش كرد آنچه بايد بعنوان هدف اصلي فضايل و تاريخ زندگي اين بزرگان ذكر شود ، تا خود و جامعه را به موقعيت مطلوب و ايده آل خود نزديك سازند.

البته همان امام نيز به اين واقعيت اشاره كرد كه “شما نمي توانيد همجنسگرا باشيد”. اما اين واقعيت نمي تواند و نبايد مانع نزديك شدن به اوج دانش او شود. زيرا تقدس وي ادامه داد: “اما مرا در تقوا ، عفت ، كوشش و حقانيت كمك كن.”

با اين مقدمه ، امروز بدون وقايع ، مروري بر مهمترين درسهايي كه از كعبه متولد شده اند ، به نظر مي رسد.

1- اولين نياز ما هميشه بازگشت به خدا و معنويت و پاكسازي روح از خودخواهي و تدبر است. اميرالمfulمنين (ع) بارها تأكيد كرده است كه اولاً و مهمترين ، او “بنده خدا” و اطاعت از پروردگار خود است و براي رضايت خالق به رضايت توده ها و اطرافيان اهميت نمي دهد. در اوج سختي هاي روزگار و يا مشكلات دولت ، خداوند لحظه اي فراموش نمي كند و دعاي او بهترين نمونه معراج مiمن و همراهي او با خداست. نه موفقيت ها ، نه پيروزي ها و نه شكست هاي آشكار نمي توانند پيوند عشق و وفاداري به اين عبدالله مخلص را با محبوب خود پاره كنند يا متزلزل كنند و اين سنگ بناي موفقيت او در دنيا و آخرت است. همه ما ، به ويژه جوانان خوش فكر.

2- درس ديگر امام ، حضور فعال و مستمر در همه ابعاد زندگي اجتماعي است. و افشاي نادرست فرضيه زهد و تقوا با حاكميت و سياست ، به طوري كه تا صبح روز رستاخيز بهانه اي براي زمامداران جهان يا متقيان منزوي باقي نگذاشت. او از نوجواني تا آخرين لحظه زندگي با وقار خود ، هميشه در زمينه هاي مختلف سياسي و اجتماعي حضور داشت و خدمت به مردم را بخشي جدايي ناپذير از وظايف الهي خود مي دانست. گاه به عنوان يك شهروند (البته شايستگي هاي منحصر به فرد وي ناديده گرفته شد و حق مسلم او غصب شد) و گاه به عنوان حاكم بر تمام سرزمين هاي گسترده اسلامي. به اين ترتيب پيروان بزرگوار آن ، به ويژه علماي دين ، ​​هيچ بهانه اي براي انزوا و بي تفاوتي نسبت به سرنوشت جامعه ندارند و در همه موارد بايد از آن بزرگوار پيروي كنند.

3- مهمتر از اصل حضور در صحنه هاي اجتماعي ، درسي است كه حضرت علي (ع) به ما آموخت: نحوه حضور. عبد صالح عملاً به ما آموخت كه خيرخواهي و بهره مندي از نظام اسلامي را فراموش نكنيم ، حتي وقتي از همه موقعيت هاي اجتماعي دور هستيم. حتي اگر به آزار و اذيت خود اعتقاد داشته باشيم. وي در موارد مختلفي تأييد كرده است كه تابع مصالح اسلام و نظام اسلامي است و در همه موارد بيشترين حفظ و اطاعت از آن را به خود اختصاص مي دهند. همه اينها در حالي است كه او فقط به عنوان يك شهروند خارج از سيستم در ستم زندگي مي كرد. حتي در دوران سلطنت وي ، تقدم عدالت از نظر وي و عدم پذيرش سازش ها و مصالحه ها بيش از نياز به توضيح مشهود بود. همانطور كه مي گويند او به همان روش استناد كرد.

4- مشاهده بيت المال و پايبند نبودن به چاقي و شيريني دنيا را مي توان برجسته ترين فصل كتاب زندگي اجتماعي آن امام ناميد كه مسئولان و حاكمان بايد بيشتر بدانند.

امام در زمان تبعيد و دوري از موقعيت حاكميت نيست ، بلكه در اوج محبوبيت و قدرت است كه مي گويد “ما سه بار دنيا را طلاق داديم” و در همان زمان كفش هاي خود را مي پوشد و قسم مي خورد كه انجام مي دهد به اندازه عطسه آب بز ، از رياست جمهوري دنيا قدرداني نكنيد. در همين حال ، وي به شدت تحت تأثير تجاوز فرزندان و اقوام خود به اماكن عمومي قرار گرفت. حتي اگر اين دستكاري ها بر اساس شايستگي و در حد دسترسي ديگران باشد.

داستان رفتار بيرحمانه او با دختر فرزانه اش كه مثل همه مردم گردنبندي از بيت المال قرض گرفته اند ، يا داستان پاسخ تكان دهنده برادر عقيدتي اش عقيل است و همه آن را شنيدند و آن را ديدند ، نه تنها قبل از فرزندخواندگي ، اقتدار و رياست جمهوري او فرزندان منحصر به فرد خود را در مناصب دولتي قرار نداد و به بهانه افزايش اعتماد به نفس ، او شبكه هاي خويشاوندي را بر زندگي و اموال مردم كنترل نمي كرد. وي از نظر عملي نشان داد كه چگونه با دلالتي كه از موقعيت خود براي انجام حج استفاده مي كند برخورد كند و با حضور يك مقام در مهماني ثروتمندان و نشستن روي يك ميز رنگارنگ چه بايد كرد.

5- درس ديگري از درسهاي امام اول ما در دعوت. آن بزرگوار نشان داد كه همه ابراز اخلاص نسبت به صاحبان قدرت ، رضايت خدا نيست! به همين دليل ، او به مقامات توصيه كرد كه براي جلب يك عشق نامشروع به دنبال تجمع طرفداران خود نباشند و نسبت به قربانيان وفادار ظلم نكنند و به ويژه سعي كنند كه از خودخواهي حريص ولگرد به آنها نرسد. به م believeمنان صالح و صادق نزديك شويد و آنها را از خود دور كنيد.

6- ما بايد انسانيت و همراهي ، پابرهنه را از پسر كعبه بياموزيم و نبايد فرمايش هميشگي او را فراموش كنيم كه هميشه مي گفت: “دشمن ظالم و ياور مظلوم باش”. وي گفت: حاكمان و سران كشورها بايد در سختي هاي زندگي و مشكلات مردم سهيم باشند و به همين دليل من از دنياي شما با دو قرص نان و دو لباس كهنه و تعمير شده راضي هستم. “من يك اينچ زمين نگرفته ام و هيچ پس انداز نكرده ام.” نشان دهيد كه ارزش يك انسان در وفور ثروت و كثرت طرفداران نيست و آنچه باقي مي ماند خدمات غير منتظره به بندگان محروم از حق خداوند است. درود بر روز تولد ، روز شهادت و روز قضاوت