پژمان جمشيدي لايق آن حرف‌ها نبود

به گزارش ديباروز ، حسام افروز در ادامه يادداشت خود نوشت روزولت او نوشت: “نه آنطور كه شما فكر مي كنيد مهم است و نه زندگي براي من آنقدر مهم است كه بخواهم براي ديدنش آن را انجام دهم.” “من فوتبال را به همين دليل انتخاب نكردم و سينما را نيز انتخاب نكردم.” اين بخشي از پاسخ مودبانه و محرمانه بيگمن جمشيدي به س ugال زشت و زشت روزنامه نگاري است كه غير از معروف بودن راهي براي خلاص شدن از گمنامي خود پيدا نكرد.
ماجرا به كنفرانس مطبوعاتي فيلم “خط مجازي” برمي گردد ، جايي كه يك سوال يا بهتر بگوييم توهين يك روزنامه نگار به بيگمان جمشيدي جو را به هم زده و نام خبرنگار را مانند يك حباب بر روي زبان ها پخش مي كند. ؛ اما لجبازي ، پختگي و البته غم بزرگ از دست دادن دوستان قديمي اش ، بگمن جمشيدي ، واكنش او را به سمتي سوق داد كه چيزي جز شرمساري براي روزنامه نگار حريص نبود.
محمود گبرلو كه روز به روز با برنامه “هفت” بيشتر آشنا مي شد ، كارگردان فيلم “هفت” بود ، شخصي كه انتظار مي رفت با سالها عملكرد و دانش فضا ، از تجربه و بلوغ خود وام بگيرد در س askingال كردن يا اصلاً از آنها نپرسيد ، به جولان فرصت گزارش ندهيد و غم و اندوه بيگمان جمشيدي را بيشتر نكنيد.
از اين گذشته ، سوال توهين آميز گزارشگر خوانده شد: “در فوتبال ، جايي كه به جايي نرسيده ايد ، فكر نمي كنيد كه راه هاي بهتري براي ظهور وجود دارد و ظاهر شدن فقط از طريق بازيگري نيست؟”
سوالي كه با چند مشاهدات از مسابقات اين فوتباليست كه چندي پيش در صفحه بزرگ سينما و جعبه جادويي به دليل پوچ بودن و توهين آن قابل تأييد است. گذشته از سرعت چشمگير و فناوري بي ادعاي او در زمين فوتبال ، راحتي او با دوربين و بازي قابل قبولش در فيلم ها و سريال هاي تلويزيوني كاملاً به تعجب و شايد هدف منجر مي شود.
چه بخواهيم و چه نخواهيم ، بيگمن جمشيدي ، هرچند جوان ، يكي از سوپراستارهايي است كه مدت هاست مردم از آن استقبال مي كنند. نه تنها مخاطبان ، بلكه فرشته تيرپور پس از نامزد شدن جمشيدي براي بازي در سوund تفاهم به عنوان نقش مكمل ، و ديروز آزيتا حاجيان براي بازي مثبت در “خط پيش فرض” كه ضمن خواندن درخشان نمايش بيگمن جمشيدي ، از خبرنگار خواست كه فقط در مورد او

اما مهمترين قسمت داستان ديروز كه به پاسخ مهربانانه و محترمانه بيگمان جمشيدي برمي گردد. “من نمي خواهم بحث را عرفاني يا ظالمانه جلوه دهم يا به شما پاسخي بدهم. من مي خواهم بحث بي ربطي داشته باشم كه طي دو روز گذشته به آن فكر مي كردم. در مورد قسمت دوم سوال شما ، اگر كسي اين كار را انجام ندهد “من مي دانم كه زندگي براي من از ارزش بالايي برخوردار است.” نه براي شما آنقدر كه فكر مي كنيد مهم است و نه آنقدر كه در زندگي دوست دارم.
به همين دليل فوتبال يا سينما را انتخاب نكردم. در طي چهار يا پنج سالي كه در جشنواره سپيده دم گذرانده ام ، هرگز نقد شخصي از خودم نديده ام. اين بدان معناست كه مثلاً اگر من براي يك سوerstand تفاهم نامزد مي شدم ، آنها درباره فيلم نقد مي نوشتند و در گوشه اي از آن ، آنها در مورد بازيگري من يا فيلم هاي ديگر مانند “خوب بد جلف” و … مي نوشتند.
سه روز پيش ، به دليل اينكه من به ندرت به اينستاگرام مي روم و اكنون خيلي بررسي نمي كنم ، يكي از دوستان در گروه به من گفت كسي يك بررسي و صفحه بسيار خوب براي شما نوشت. من بسيار خوشحال شدم زيرا اين يك انتقاد شخصي بود و به دليل بازي در شيشليك.
همين كه آن مرور و خبر را خواندم ، صفحه بعدي همان خبر درگذشت علي انصاريان بود. وقتي ما در اين دنيا زندگي مي كنيم ، هرچه شما بگوييد براي من آنقدر مهم نيست كه سه روز پيش شوك خورد كه بدن من لرزيد. وقتي مقدمه اي براي خودم و اخبار زير در مورد درگذشت دوست عزيزم علي را ديدم. “بنابراين زندگي براي من آنقدر ارزشمند نيست كه شما فكر كنيد من براي ديدن فيلم بازي مي كنم ، من واقعاً خودم را سرگرم مي كنم.”
پس از خواندن پاسخ بيگمان جمشيدي ، به خاطر داشته باشيد كه كافي بود افرادي مانند ابراهيم حاتميكيا يا مسعود خمي (با قاتل خانه ملاقات كرده و آنجا را ترك كنند) از اين قبيل سال كنند.

انتهاي پيام