معماري چوبي

تا زمان شناخت عناصر سازه اي شناخته شده از آهن در اواخر قرن هجدهم، چوب تقريبا تنها مصالح قابل دسترس براي ساختار و پيكربندي سازه بود، يا براي بخش هايي از ساختمان همانند ستون ها، خرپاها، تيرهاي كف كه قابليت تحمل تنش و خمش را داشتند. انواع بسياري الوارهاي معماري چوبي در ساختمان هاي متعدد مورد استفاده اند كه از مشخصات ويژه اي برخوردارند. الوارهاي چوبي قابل طبقه بندي به دو گروه هستند چوب هاي نرم و چوب هاي سخت. چوب هاي نرم تمامي برگرفته شده از مناطق درختان هميشه سبز و چوب هاي سخت برگرفته شده از مناطق درختان پهن برگ هستند. در اقليم هايي كه درختان بخشي از پوشش گياهي سبز هستند از دوران باستان، چوب به عنوان مصالح ساختماني بومي و سنتي مورد استفاده قرار مي گرفت. در قديمي ترين فرم هاي ساختماني از الوارهاي چوبي بدون كوچك ترين تغييري در شكل و فرم استفاده مي كردند.