از دست رفتن يك‌ ميليون و ۴۰۰ هزار سال عمر

اين روزنامه به نقل از كردوار نيوز گزارش مي دهد هموطنان وي نوشت: “ارتفاعات مرگبار جولان در كشور باعث كند شدن يكي ديگر از قاتلان حرفه اي ايراني ، تيغ شديد تصادفات نشده است. حوادثي كه اگرچه در سايه ها قابل مشاهده نيستند ، اما مي توانند آسيب هاي رواني ، اقتصادي و اجتماعي گسترده اي در كشور ايجاد كنند.

يك ديدگاه كاملاً آماري درباره تصادفات جاده اي نوعي محدوديت است ، يا بهتر بگويم ، پيامدهاي مختلف اين حوادث را ناديده مي گيرد. گسترش اين ايده در عمل در ايران منجر به غفلت از آسيب هاي رواني ، اقتصادي و اجتماعي ناشي از تصادفات شده و تأثير بلندمدت اين رويدادها را بر كيفيت زندگي قربانيان تحت الشعاع قرار داده است. اگر پيامدهاي تصادفات جاده اي در سيستمي متفاوت از پيامدهاي بهداشتي ، درماني ، اقتصادي و اجتماعي به طور دقيق اندازه گيري شود و هزينه تصادفات پولي يا حتي غير پولي شود ، سياستمداران مي توانند تصادفات را با جديت بيشتري برنامه ريزي و تصميم گيري كنند.

با همايون صادقي بازرگاني ، رئيس مركز تحقيقات پيشگيري از حوادث جاده اي صحبت كرديم تا با مقياس وضعيت ايران از نظر پيامدهاي ملموس و نامشهود و هزينه هاي تصادفات جاده اي آشنا شويم. شاخصي به نام DALY كه از صفر (بدون معلوليت) تا يك (مرگ) اندازه گيري مي شود ، نشان مي دهد كه چگونه زندگي و كيفيت زندگي تحت تأثير بيماري يا آسيب قرار مي گيرد.

صادقي بازرگاني در گفت وگو با همشهري در مورد وضعيت ايران مي گويد: «اگر بخواهيم همه صدمات ناشي از حوادث رانندگي مانند آسيب نخاعي يا قطع انگشت ، از دست دادن بينايي ، ضربه مغزي و اختلال شناختي ، اختلال عملكرد و … مقياس با هم ، به شاخصي مي رسيم كه بار جراحت ناميده مي شود.با حمايت سازمان بهداشت جهاني ، شاخص DALY مطالعه اي در اين زمينه است كه سالهاي از دست رفته و افراد داراي معلوليت را اندازه گيري مي كند.

جان يك ميليون و 400 هزار سال

بر اساس آمار ايرانياني كه در تصادفات جاده اي جان خود را از دست داده اند ، رئيس مركز تحقيقات پيشگيري از حوادث جاده اي مي گويد سالانه بيش از 1.4 ميليون نفر بر اثر تصادفات در ايران جان خود را از دست مي دهند. بنابراين اگر 84 ميليون جمعيت ايران را بر 100000 تقسيم كرده و در 1700 ضرب كنيم ، به اين عدد عجيب مي رسيم.

تركيه 2.5 برابر ايران برتري دارد

همايون صادقي ، تاجري كه آمار جاده ها بين ايران و تركيه را مقايسه مي كند ، مي گويد: “تجزيه و تحليل آمار تصادفات رانندگي در ايران در چند سال گذشته نشان مي دهد كه به طور متوسط ​​سالانه 17000 مورد مرگ ناشي از تصادفات جاده اي است.” به عبارت ديگر ، سالانه در ايران به ازاي هر 100000 نفر 20 نفر در تصادفات رانندگي جان خود را از دست مي دهند ، اما اين رقم در تركيه به ازاي هر 100000 نفر 7 نفر است. به عبارت ديگر ، تركيه 2.5 برابر بيشتر از ايران در تصادفات جاده اي جان باخته است. با توجه به نزديك بودن بهداشت و درمان در ايران و تركيه ، ما بايد به دنبال متغيرهاي ديگري باشيم كه بر شدت اين حوادث تأثير مي گذارد تا ريشه اصلي اين تفاوت در آمار تصادفات جاده اي را بيابيم. اگر تعداد مرگ و ميرهاي ناشي از تصادفات جاده اي را در دقيقه بررسي كنيم ، در پنج سال گذشته ، هر نيم ساعت يك نفر در تصادفات رانندگي در ايران جان خود را از دست مي دهد. »

در ايران نيمي از آسيب هاي نخاعي ناشي از تصادفات است

با اين حال ، تعداد مصدومان تصادفات جاده اي در ايران نسبت به ساير نقاط جهان نشان مي دهد كه ايران در اين شاخص وضعيت مناسبي ندارد. به گفته صادقي بازرگاني ، “به ازاي هر كشته در تصادفات جاده اي در سراسر جهان ، بين 15 تا 25 جراحت قابل توجه در ايران وجود دارد كه بين 20 تا 22 در هر پا متغير است.” به عبارت ديگر ، هر 1.5 دقيقه يك نفر در ايران به دليل حوادث رانندگي در بيمارستان بستري مي شود و حدود نيمي از آسيب ها و سكته هاي نخاعي در ايران مربوط به حوادث رانندگي است. بستري شدن در تصادفات جاده اي بيشتر از ساير افرادي است كه به دلايل ديگر در بيمارستان بستري هستند ، مگر اينكه باعث مرگ شود. بنابراين ، بار جراحات بستري بر دوش سيستم پزشكي ايران بيشتر از ساير بيماري ها است. »

به گزارش سازمان بهزيستي ، سالانه به طور متوسط ​​2500 نفر در ايران دچار ضايعات نخاعي مي شوند و بيش از 50 درصد آنها دچار تصادفات جاده اي مي شوند. مصطفي سراج ، مديركل مراكز توانبخشي و مراقبت سازمان بهزيستي گفت: يا حادثه باعث صدمه به ستون فقرات يا جسمي (بدون احتساب هزينه هاي درمان و بستري شدن در بيمارستان) – حداقل 4.5 ميليون تومان در ماه مي شود.

حوادث و هزينه هاي نجومي براي خانواده

مديركل مراكز توانبخشي و مراقبت سازمان بهزيستي گفت: “بررسي ها نشان مي دهد هزينه هاي اقتصادي فردي كه از ضايعه نخاعي رنج مي برد تا پايان عمر بيش از 400000 دلار است.” تحقيقات در ايران همچنين نشان مي دهد كه حداقل 4.5 ميليون تومان در ماه هزينه درمان و توانبخشي فردي است كه از ضايعه نخاعي رنج مي برد و اگر در نظر گرفته شود هزينه هاي درمان و بستري در بيمارستان ، اين رقم مي تواند بيشتر باشد. وقتي شخصي تصادف مي كند ، علاوه بر متحمل شدن هزينه هاي شديد اقتصادي براي سيستم بهداشت ، سلامت جامعه و خانواده ، يك مشكل جدي ديگر نيز وجود دارد و آن فروپاشي بسياري از خانواده ها است. خانواده مجروح شده اند تقريباً همه اعضاي خانواده تحت تأثير اين مشكل قرار دارند و با مشكلات عاطفي ، رواني و رواني روبرو هستند. موضوعاتي مانند فروپاشي وحدت خانواده ، نبود نان آور خانواده ، جبران خسارت عاطفي و غيره وجود دارد كه نمي توان معادل اقتصادي آنها را تعيين كرد. »

كاهش كيفيت زندگي در بين زنان

كاهش كيفيت زندگي پيامد ديگري است كه رئيس مركز تحقيقات پيشگيري از حوادث جاده اي از آن به عنوان عارضه تصادفات جاده اي ياد مي كند: “اكثر مطالعات نشان مي دهد كه كيفيت زندگي افراد پس از تصادف رانندگي كاهش مي يابد.” از نظر جنسيت ، كيفيت زندگي زنان به احتمال زياد كاهش مي يابد. افراد مسن ، افراد مبتلا به PTSD و افسردگي و افرادي كه دچار اندام تحتاني و آسيب هاي لگني هستند نيز بيشتر در معرض كاهش كيفيت زندگي هستند. هنگامي كه يك تصادف رانندگي جدي رخ مي دهد ، فشار اقتصادي شديدي وجود دارد ، خودرو خراب مي شود ، هزينه سنگين درمان خانواده را از بين مي برد و احتمال ناتواني افزايش مي يابد. “

تصادفات طبقه اجتماعي افراد را تغيير مي دهد

صادقي بازرگاني در توضيح پيامدهاي اقتصادي تصادفات رانندگي بر زندگي خانوارهاي ايراني گفت: مطالعات نشان مي دهد تصادفات جاده اي مي تواند طبقه اقتصادي افراد را پايين بياورد. مطالعات تجربي ما نشان مي دهد كه يك سوم افراد مبتلا به ضربه شديد دچار افت عملكرد قابل توجهي مي شوند كه مي تواند منجر به ناتواني شود. همچنين يك چهارم افراد حداقل 2 ماه شغل خود را از دست مي دهند و نمي توانند به كار خود بازگردند. همچنين مطالعات مختلف نشان مي دهد كه حدود 2-7 درصد از كل درآمد ملي ايران صرف تصادفات جاده اي مي شود. “البته ، نظرسنجي 7 wrong اشتباه به نظر مي رسد ، اما رقم 2.2 a كمي دقيق است ، و اين رقم بسيار بزرگي است.”

اختلال استرس يك بيماري شايع در بين قربانيان تصادف است

اولين نتيجه اي كه رئيس مركز تحقيقات پيشگيري از حوادث جاده اي به آن اشاره كرد ، مسائل مربوط به سلامت رواني قربانيان تصادفات جاده اي و ديگران است. همايون صادقي بازرگاني مي گويد “تصادفات رانندگي ويژگي خاصي دارد كه بسيار ناگهاني اتفاق مي افتد.” فردي كه با سرطان دست و پنجه نرم مي كند ، او و خانواده اش به مرور اين مشكل را مي پذيرند ، اما ناگهاني تصادفات رانندگي استرس زيادي را براي افراد و اطرافيان ايجاد مي كند. در تصادفات جاده اي ، دو يا چند نفر از اعضاي خانواده ممكن است از مشكلات جدي يا مرگ رنج ببرند كه بار رواني را تشديد مي كند. افسردگي و PTSD دو مورد از شايع ترين پيامدهاي تصادفات هستند. PTSD يك اختلال استرس پس از سانحه است كه 6 تا 45 درصد افراد را پس از تصادف رانندگي تحت تاثير قرار مي دهد. “اين عارضه اغلب 1 تا 10 ماه پس از حادثه خود را نشان مي دهد.”

در ايران توجه به كشته شدگان تصادفات رانندگي تنها تا پايان بهبود جسماني در بيمارستان ادامه دارد و مجروحان پس از خروج از بيمارستان مرخص مي شوند. صديقي اذعان مي كند: “سيستم مراقبت هاي بهداشتي در ايران به شناسايي ، بررسي و درمان آثار رواني مجروحان پس از ترخيص از بيمارستان توجه كافي نمي كند.”

وي مي افزايد: داده هاي اوليه از مطالعه كوهورت ترافيك فارس نشان مي دهد كه از هر دو عابر پياده كه تصادف كرده اند و در بيمارستان بستري شده اند ، يك نفر بايد به روانپزشك و روانشناس مراجعه كند و تا حدي دچار PTSD و افسردگي باشد و حدود 20 درصد نيز دچار PTSD باشند. و افسردگي جدي مي گيرند. “

انتهاي پيام