تأملاتي درباره سند همكاري جامع ايران و چين

امروز در پنجاهمين سالگرد برقراري روابط ديپلماتيك ايران و چين ، سندي در مورد برنامه 25 ساله برنامه جامع همكاري بين دو كشور امضا شد.

در آنچه برخي به اشتباه توافق ناميده اند ، طرفين تنها در مورد يك نقشه راه و يك افق روابط جامع براي اجراي و ارتقا practical عملي يك مشاركت راهبردي جامع توافق كردند. كشورها.

برخلاف برخي از كشورها كه تاريخ آنها پر از دخالت مخرب در امور كشورهاي ديگر و بيش از لفاظي ها است ، چين و ايران داراي سابقه غني از مشاركت هاي فرهنگي و گرايش دائمي به صلح و توسعه هستند و روابط عمدتاً عملي را ايجاد كرده اند. البته در اين دوره ، فرهنگ هر دو كشور مملو از اشارات آشكار و پنهان عمل گرايي و پرهيز از شعارها و شعارهاي بي خاصيت بود. ايمان عميق هر دو كشور به خرد عاشقي شبيه خرد چيني است كه مي گويد: “هيچ سخني در گفتار وجود ندارد / دويست كلمه وجود دارد ، زيرا نيمه عمل نيست” “: 胜于 (” ( شينگ شنگ يو ين)))

در واقع ، چين نشان داده است كه بازيگري با ابر رايانه و توسعه كامل خود با قابليت هاي بيشماري مانند رمزنگاري شبكه اي و كوانتومي ، فناوري 5G ، هوش مصنوعي و بلاكچين همراه با امنيت سايبري ، فناوري مالي ، بيوتكنولوژي و فناوري فضايي بهتر از علم است. در اوج روز جهاني ، او در عين حال يك فعال مصمم ، مترقي و صلح جو است كه در امور داخلي كشورها دخالت نمي كند و ايدئولوژي و فرهنگ خود را به كار مي برد. بدون شك ، حضور چين در خاورميانه و به تبع آن مشاركت فعال آن در ايران ، ممكن است نشانه فصل جديدي از همكاري متعادل ايران در پيشرفت هاي علمي ، اقتصادي ، صنعتي ، تجاري و فناوري پيشرفته باشد. اين همكاري با همكاري با ساير كشورها منافاتي ندارد ، بلكه مكمل آن است ، اگرچه از نظر مزاياي واقعي چين و علاقه و قدرت چين به صداقت عملي ، انتظار مي رود ايران براي تحقق شعار امسال بيشترين استفاده را از اين همكاري داشته باشد.

در اين باره مي توان انديشه كرد و روشن كرد:

بدون شك توسعه روابط با چين كه از نظر اقتصادي و نظامي به قدرتمندترين كشور جهان تبديل شده است ، نه تنها براي ايران ، بلكه براي هر كشوري كه به دنبال و نقش آفريني در جهان است يك ضرورت است. زنجيره ارزش جهاني توسعه روابط دو جانبه ايران و چين به عنوان دو كشور متمدن يك نياز متقابل است. اگر چين و به تبع آن آسيا آينده جهان باشد ، ايران ، كشور اصلي و تاريخي جاده ابريشم ، از اين آينده كوتاه است. ايران داراي كمبود انرژي بي سابقه و پاك و پيشرفت چشمگيري در توسعه پتروشيمي است. از موقعيت اقتصادي اقتصادي و ژئوپليتيكي ويژه اي برخوردار است و از سرمايه بزرگ نيروي كار جوان و نخبه كه تقاضاي زيادي براي توسعه صنايع با فن آوري بالا دارد ، سود مي برد. بنابراين ، ايران به نوبه خود ، كشور ممتازي براي توسعه روابط چين بوده است و در اين راستا ، هر دو كشور تاكنون در توسعه روابط كند و سهل انگار بوده اند و از اين نظر ، اين سند را به عنوان گام ضروري امضا كرده اند. ، و موارد ضروري بايد با موفقيت پذيرفته شوند.

نوع روابط ايران و چين و ارتقا further بيشتر آن ، صرف نظر از شرايط سياسي و اقتصادي هر دو كشور يا منطقه ، مسئله اي اصيل و منحصر به فرد است. اين رابطه مبتني بر يك نشست استراتژيك و بلند مدت است كه در آن منافع و منافع هر دو كشور ديده مي شود و از نيازهاي فوري و فوري ناشي نمي شود. بنابراين ، ايجاد هرگونه ارتباط بين سياست داخلي ، سياست خارجي ، برجام يا مسائل منطقه اي و بين المللي با امضاي اين سند يك اشتباه فاحش و مضر است.

امضاي سند جامع همكاري بين ايران و ساير كشورهاي جهان به شرط فراهم آمدن مقدمات لازم براي اين كار امكان پذير است. آنچه ديروز رخ داد نشان مي دهد كه ايران و چين در بالاترين سطح سياسي و تعيين كننده قرار دارند.

برنامه همكاري جامع ايران و چين جنبه هاي مختلفي دارد ، اما به دلايل واضح ، بعد اقتصادي از اهميت بيشتري برخوردار است. طرفين معتقدند كه پتانسيل همكاري بسيار فراتر از شرايط فعلي است. اين سند سعي دارد منافع هر دو طرف را در نظر بگيرد. طرف ايراني بايد از تمام پتانسيل كشور براي ايفاي نقش مكمل در زنجيره ارزش جهاني استفاده كند ، به توليد مشترك محصولات صنعتي با فناوري پيشرفته روي بياورد تا بازارهاي داخلي دو كشور و كشورهاي سوم را تأمين كند و در نهايت از پتانسيل ايران استفاده كند. نيروي كار جوان و ماهر.

متأسفانه ، به دلايلي واضح ، ايران سالهاي ارزشمند طلايي را براي تحقق بخشيدن به پتانسيل ژئوپلتيك و ژئواكونوميك خود از دست داده است و نتوانسته است آنگونه كه بايد در برنامه “يك كمربند ، يك جاده” چين نقش خود را ايفا كند. ييكي از ويژگي هاي اين سند تأكيد بر نقش تأثيرگذار ايران در اين پروژه است و اميد است بخشي از اين پتانسيل بزرگ در قالب همكاري در زمينه زيرساخت ها (راه آهن) محقق شود. در اين شرايط فرصت هاي ترانزيتي ايران احيا و توسعه مي يابد.

همكاري و روابط تجاري و اقتصادي دو كشور اغلب روش هاي سنتي و اعتماد متقابل دو كشور را تضعيف كرده است ، زيرا خارج از چارچوب رسمي سياسي دو كشور است. امضاي اين سند ، كه چيني ها آن را شكل اوليه همكاري مي نامند ، به سازماندهي بيشتر اين همكاري ها و از بين بردن بيشتر انتقادها در اين نوع تعامل و تبادل كمك خواهد كرد. اين همچنين دريچه دسترسي به ساير فرصتهايي را كه قبلاً قادر به ايفاي نقش نبوده اند ، باز مي كند و فرايندهاي موثري در همكاري اقتصادي و تجاري همه بنگاههاي اقتصادي ، بازرگانان و بخش خصوصي در حال شكل گيري است. در تجارت آزاد و مناطق ويژه اقتصادي ، مالي ، بانكي ، گمركي ، مقررات ، تسهيل فرصت هاي مطيع قانون ، تقويت همكاري و تجارت غيرنفتي در كشاورزي و مناطق دانش بنيان ، انحصار تعامل و همكاري را مي شكند و همه فرصت ها نقض شود بيا بيرون.

* منتشر شده در روزنامه ايران

310311